aktualności

14 października 2012 r. posadzony zostanie w Szubinie kolejny Dąb Pamięci. Poświęcony on będzie majorowi Maksymilianowi Zodrowowi, który zamordowany został w Katyniu. Inicjatorem upamiętnienia w ten sposób ofiary II wojny światowej jest Towarzystwo Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918-1919 Koło w Szubinie im. ks. Ludwika Sołtysińskiego oraz Muzeum Ziemi Szubińskiej im. Zenona Erdmanna. Uroczystość odbywa się pod patronatem Proboszcza Parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Szubinie Księdza Jacka Pawelczyka i Burmistrza Szubina Ignacego Pogodzińskiego. Współorganizowana jest przez Urząd Miejski w Szubinie oraz Szubiński Dom Kultury.
Data, która wybrana została na posadzenie dębu, nie jest przypadkowa. Jest to Dzień Nauczyciela, a Maksymilian Zodrow był w czasach zaboru pruskiego nauczycielem w Szubinie. Dąb posadzony zostanie na placu Wolności. Odbyła się już wizja lokalna z udziałem przedstawicieli zaangażowanych instytucji i organizacji społecznych.
W 2010 r. posadzono na tym samym placu Dąb Pamięci Józefa Młodowicza, który przed wojną był Komendantem Policji Państwowej w Szubinie i zginął w Twerze w 1940 r. Na terenie gminy Dąb Pamięci rośnie także w Rynarzewie i poświęcony jest policjantowi Franciszkowi Poczekajowi.
Biogram Józefa Młodowicza----- ZOBACZ TUTAJ
Biogram Franciszka Poczekaja ---- ZOBACZ TUTAJ

Rys biograficzny
ZODROW Maksymilian (1883-1940) major Wojska Polskiego, wykładowca szkoły podchorążych piechoty, nauczyciel. Urodził się w 1883 r. w Dziembowie koło Chodzieży. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Łobżenicy w latach 1901-1904 uczęszczał do Seminarium Nauczycielskiego we Wschowie. W latach 1904-1914 był nauczycielem w szkołach powszechnych m.in. w Szubinie i Pakości. Jak wielu Polaków z terenu zaboru służył w wojsku pruskim. W czasie I wojny światowej dostał się do niewoli angielskiej, z której wrócił w 1919 r. Po powrocie wstąpił do Wojska Polskiego. W 1921 r. mianowany został na stopień porucznika, a w 1922 r. został awansowany na stopień kapitana. Służył w P.K.U. w Szamotułach i Kaliszu. Za wyróżniającą służbę w 1926 r. otrzymał pochwałę Dowódcy Okręgu Korpusu. W 1929 r. przeszedł w stan spoczynku i rozpoczął pracę w Szkole Podoficerskiej Piechoty. W sierpniu 1939 r. otrzymał kartę mobilizacyjną i został wyznaczony na komendanta miasta Kalisza. Po zajęciu miasta w dniu 3 września 1939 r. udał się wraz ze swoim wachmistrzem w kierunku Konina, gdzie odwiedził w domu swoją żonę i córkę, która wspomina, że wówczas po raz ostatni widziała swojego ojca. W grudniu 1939 r. żona Maksymiliana Melania otrzymała jedyny list od męża z Kozielska. Maksymilian Zodrow 27 kwietnia 1940 r. został zabity strzałem w tył głowy w lesie katyńskim. W 1943 r. jego ciało zostało ekshumowane przez Niemców i umieszczone na liście ofiar pod numerem 0760. Decyzją numer 349/MON ministra obrony narodowej Aleksandra Szczygło z dnia 5 października 2007 roku kapitan Maksymilian Zodrow został awansowany pośmiertnie na stopień majora Wojska Polskiego. Odznaczony był m.in. Krzyżem Żelaznym II klasy, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Medalem za Wojnę 1918-1921, Medalem za Długoletnią Służbę, Srebrnym Krzyżem Zasługi RP. Zawarł związek małżeński z Melanią Flieger, mieli dwoje dzieci: Pawła i Izabelę.
Opis uroczystości w Szubinie, 2010 r. - ZOBACZ TUTAJ

Opis uroczystości w Rynarzewie, 2010 r. -- ZOBACZ TUTAJ

Galeria zdjęc z Szubina, 2010 r. -- ZOBACZ TUTAJ

Galeria zdjęć z Rynarzewa, 2010 r. -- ZOBACZ TUTAJ